W historii naszego narodu jest wiele momentów, które skłaniają do zastanowienia się nad tym, co ukształtowało nas jako Polaków i co poświęcili nasi przodkowie, byśmy mogli żyć w wolnym państwie. Jako badacze historii, którymi stajemy się nie tylko na zajęciach historycznych, ale także na lekcjach języka polskiego, roztrząsamy dawne dzieje naszego kraju. Często zastanawiamy się nad wydarzeniami będącymi ważnymi momentami w naszej historii, bez których nasza obecna sytuacja nie wyglądałaby tak jak teraz. Jedną z najważniejszych kwestii, jakie staramy się rozstrzygnąć, jest zasadność wybuchu powstania warszawskiego.
Miało ono miejsce w 1944 roku, w dniach od 1 sierpnia do 2 października. Zakończyło się niewyobrażalną klęską i całkowitym zniszczeniem Warszawy. W dzisiejszych czasach co roku podczas uroczystych obchodów rocznicy tego zrywu, w atmosferze tragicznych wspomnień zadajemy sobie pytanie, czy to wydarzenie jest powodem do dumy, czy też hańbiącą klęską? Odpowiedź na to pytanie jest dla nas, ludzi XXI wieku, równie niejasna, jak dla tych, którzy byli świadkami bądź też uczestnikami tej tragedii. Od 1944 roku zdania na temat powstania warszawskiego są podzielone, stanowią kwestię sporu nie tylko wśród historyków, ale także pisarzy, których opinie i odczucia znajdują odbicie w dziełach literackich.
Istnieje wiele książek, w których autorzy przekazują swoje doświadczenia z powstania. Ci z was, którzy będą chcieli zgłębić temat, powinni po nie sięgnąć.
- „Pamiętnik z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego
- „Kolumbowie. Rocznik 20” Romana Bratnego
- „Powstanie na Żoliborzu” Leopolda Buczkowskiego
- „Kanał” Jerzego Stefana Stawińskiego
Ostatnio, oprócz kilku filmów poruszajacych tę tematykę, pojawiają się odnowione zdjęcia archiwalne. Poniżej jeden z przykładów pokazujących, jak wyglądała rzeczywistość mieszkańców stolicy i powstańców.
Na poniższej stronie możesz zobaczyć, jak wyglądała Warszawa przed, w czasie i po zrywie powstańczym: warsawrising.eu
Nie ulega wątpliwości, że decyzja rozpoczęcia powstania warszawskiego jest w oczach Polaków najtragiczniejszym błędem w polskiej historii najnowszej. Podjęli ją z najszlachetniejszych pobudek ludzie, którzy od początku wojny ofiarnie walczyli o niepodległość ojczyzny ze wszystkimi kolejnymi najeźdźcami.
Norman Davies, „Powstanie ’44”
Język polski 