Oskar i pani Róża

By przeczytać streszczenie szczegółowe książki „Oskar i pani Róża”, kliknij poniżej:

Oskar i pani Róża – opracowanie

• Autor: Eric Emmanuel Schmidt
• Rok powstania: 2002 
• Epoka: współczesność
• Rodzaj literacki: epika (narrator opowiada o wydarzeniach)
• Gatunek literacki: powieść epistolarna (przedstawiona jest w formie listów), ma też cechy powiastki filozoficznej (zawiera przemyślenia egzystencjalne – o życiu i śmierci).

Oskar i pani Róża – problematyka

• Konieczność akceptacji choroby i pogodzenie się ze śmiercią – Oskar jest zły na siebie, na Boga, na los, na rodziców, na lekarzy. Nie chce przyjąć do wiadomości, że jego choroba jest śmiertelna. Wraz z upływem czasu i poradami pani Róży akceptuje śmierć jako naturalną i nieuchronną część ludzkiej egzystencji. Umiera pogodzony z życiem.
• Tragedia rodziców, którzy mają chore dziecko – rodzice Oskara nie wiedzą, jak z nim rozmawiać. Boją się jego choroby, więc wręczają mu prezenty zamiast po prostu z nim być. Kiedy rodzice dowiadują się, że operacja przeszczepu szpiku się nie powiodła i nic więcej nie można zrobić, są w złym stanie emocjonalnym i decydują się odjechać, nie odwiedzając syna. To wywołuje jego gniew („tchórze, który mają mnie za tchórza”). Wraz z upływem ostatnich dni chłopca, dzięki pomocy pani Róży, odnajdują drogę do siebie i spędzają ostatnie chwile jako szczęśliwa rodzina. 
• Skupienie się na życiu i relacjach z bliskimi – dzięki pani Róży chłopiec odnajduje radość w kontaktach z bliskimi. Godzi się z rodzicami, zdobywa miłość Peggy Blue. Pojawia się w nim przekonanie, że każda chwila jest ważna: „Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy”.
• Introspekcja, czyli wgląd w siebie i zrozumienie własnych uczuć – pani Róża mądrze poradziła Oskarowi, by pisał listy do Boga, nawet jeśli w niego nie wierzy. Dzięki temu chłopiec mógł skupić się na tym, co czuje, i prześledzić, jak wpływa to na relacje z jego bliskimi. 
• Obciążająca psychicznie praca lekarzy – doktor Dusseldorf pragnie uratować każdego małego pacjenta, lecz nie zawsze mu się to udaje. Po zakończonej niepowodzeniem operacji przeszczepu szpiku Oskar zauważył, że doktor stał się wobec niego milczący. Wraz z upływem czasu zrozumiał, czym to było spowodowane. W ostatnich dniach swojego życia poprosił doktora, by nie był dla siebie taki surowy, bo nie wszystkich można uratować i nie jest to niczyją winą.
• Wolontariat i praca w hospicjum – pani Róża czuje chęć pomagania dzieciom terminalnie chorym, i choć utrata podopiecznych zawsze jest dla niej wielką tragedią, wie, że jej praca jest niezwykle ważna. Bardzo przeżywa utratę Oskara, jednak jest wdzięczna za to, że mogła go poznać, i za to, jak bardzo zmienił jej życie.

By sprawdzić swoją znajomość lektury „Oskar i pani Róża”, kliknij poniżej:

Oskar i pani Róża – motyw Boga

• Kiedy pani Róża proponuje Oskarowi pisanie listów do Boga, chłopiec jest sceptyczny. Uważa, że jego rodzice są „głupi i niewierzący”, sam również nie wierzy. Jednak kobieta sugeruje, że może zrobić coś przeciwnego niż jego rodzice i spróbować uwierzyć.
• Z czasem Bóg staje się Oskarowi coraz bliższy. Widząc postać Jezusa przybitego do krzyża, ogarnia go współczucie i złość. Wówczas pani Róża daje mu poradę: „Proponuję ci, Oskarze, żebyś się nie bał, żebyś był ufny. Spójrz na twarz Pana Boga na krzyżu: znosi cierpienie fizyczne, ale nie cierpi duchowo, bo ufa. I nawet gwoździe już mu tak nie doskwierają. Powtarza sobie: boli mnie, ale nie ma w tym nic złego. To są korzyści, które przynosi wiara. I to właśnie chciałam ci pokazać”.
• Chłopiec jest przekonany, że to dzięki Bogu odnalazł spokój. To on zesłał mu uczucie, że każdy dzień jest ważny, liczy się każdy moment. I chociaż momentami lubił Boga „mniej”, czuł i cenił jego obecność. Tuż przed śmiercią na stoliku obok łóżka położył kartonik z napisem: „Tylko Bóg może mnie obudzić”.
• Pani Róża, autorka ostatniego listu, dziękuje Bogu za doświadczenie obecności Oskara. Mówi, że chłopiec pomógł wierzyć także i jej.

Bohaterowie „Oskara i pani Róży”

• Oskar – ma dziesięć lat i choruje na białaczkę. Przebywa w szpitalu.
• Pani Róża – nazywana przez Oskara ciocią – jest wolontariuszką, która dla Oskara wymyśla historie ze swojej młodości, mówiąc, że była sławną zapaśniczką.
• Rodzice Oskara – odwiedzają go w każdą niedzielę i przynoszą prezenty. Boją się jego śmierci i nie wiedzą, jak z nim rozmawiać. Pod koniec życia Oskara przenoszą się do pani Róży, by być bliżej szpitala.
• Dr Dusseldorf – pracuje w szpitalu i bardzo poświęca się pacjentom. Jest poważny i pragnie wszystkich uratować. Bardzo przeżywa, gdy mu się to nie udaje.
• Bekon – chłopiec, który ma problemy z otyłością.
• Pop Corn – poparzony chłopiec, inny pacjent szpitala.
• Einstein – chłopiec, który choruje na wodogłowie.
• Peggy Blue – dziewczynka cierpiąca na chorobę układu krążenia. Zostaje „żoną” Oskara. Tuż przed jego śmiercią opuszcza szpital. 
• Sandrine – dziewczynka nazywana Chinką z powodu peruki, którą nosi. Tak jak Oskar choruje na białaczkę.
• Brigitte – dziewczynka z Zespołem Downa. Pacjentka szpitala, która lubi wszystkich przytulać i całować.

Co pamiętać?

• Dwanaście dni na doświadczenie całego życia – zgodnie z legendą opowiedzianą przez ciocię Różę, w jej kraju ostatnie dni przed Bożym Narodzeniem mają przepowiadać pogodę na kolejny rok. Kobieta proponuje, by Oskar każdy dzień swojego życia liczył jako dekadę.
• Różne reakcje ludzi na wieść o chorobie – ludzie nie wiedzą, jak rozmawiać z chorą osobą. Oskar potrzebował przyjaciół, by zrozumieć, co mu dolega. Przez milczenie innych czuł się odrzucony i samotny.
• Złość na świat – młody człowiek, którego życie kończy choroba, jest pełen goryczy i poczucia niesprawiedliwości.
• Godzenie się z losem – dzięki listom do Boga i rozmowom z ciocią Różą Oskar powoli odzyskuje wiarę i sens życia. Odchodzi szczęśliwy.
• Bezradność rodziców, lekarza – dr Dusseldorf miał poczucie winy, że nie udało mu się uratować dziecka. Ciążyła na nim wielka odpowiedzialność.
• Dojrzewanie – dziesięcioletnie dziecko przeżywa każdy dzień jak dziesięć lat. Zmaga się z typowymi dla danego okresu życia problemami.