Jak napisać sprawozdanie? 

Sprawozdanie to przedstawienie przebiegu zdarzeń przez osobę, która była ich świadkiem lub uczestnikiem. Celem tej formy wypowiedzi jest obiektywne informowanie o faktach. Pisane powinno być w sposób jasny, zwięzły, rzeczowy i bezstronny. Własną ocenę zamieszcza się w zakończeniu.

Sprawozdanie z wydarzenia dotyczyć może wycieczki, wyjazdu, wizyty, wyborów, zawodów czy różnego rodzaju imprez. Istnieją także inne rodzaje sprawozdań: z lektury, filmu i spektaklu teatralnego.

Wstęp – część informacyjna	1. Nadaj tytuł sprawozdaniu. 2. Podaj we wstępie ogólne informacje: – Co się wydarzyło? – Kiedy się wydarzyło? – Gdzie miało to miejsce? – Kto uczestniczył w wydarzeniu? – Dlaczego się to wydarzyło?
Rozwinięcie – część sprawozdawcza	1. Przedstaw przebieg zdarzeń (w kolejności chronologicznej). 2. Użyj słów sygnalizujących kolejność wydarzeń (najpierw, potem, następnie, na koniec). 3. Dokładnie opisuj wydarzenia.
Zakończenie – część oceniająca	1. Podsumuj wydarzenie – co i komu one dało. 2. Możesz ocenić wydarzenie, krótko i w miarę obiektywnie. 3. Twoja ocena nie jest najważniejsza.

Przykładowe sprawozdanie z wyjazdu do teatru

       20 marca 2012 roku wszyscy uczniowie klas trzecich Publicznego Gimnazjum nr 1 w Pszczynie wyjechali do Teatru Nowego w Zabrzu. Wraz z wychowawcami zebrali się w szkole, by o godzinie 8.00 wyruszyć autobusem w stronę Katowic. Celem wyjazdu było obejrzenie spektaklu „Oskar i pani Róża” w reżyserii Macieja Pasiecznego, adaptacji książki Erica Emmanuela Schmitta.

       Teatr Nowy w Zabrzu znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie centrum handlowego. Na miejsce uczniowie przybyli o 9.30 i pozostało im jeszcze pół godziny. Po zdjęciu kurtek mieli możliwość zakupienia ciepłego napoju w miejscowej kawiarence, jednak niewielu uczniów się na to zdecydowało. Gdy wybiła godzina rozpoczęcia się spektaklu, wszystkich poproszono o przejście na salę. Zdziwienie wzbudził fakt, że zamiast miejsc na widowni, widzom zaproponowano zajęcie krzeseł stojących na scenie, po jej dwóch bokach, tuż obok aktorów. Okazało się, że jest to zamierzone działanie – będąc tak blisko grających postaci, można lepiej wczuć się w to, co dzieje się na scenie. Gdy zgasły światła, pozostawiając tylko delikatną jaśniejszą poświatę z boków sceny, widownia umilkła, z ciekawością zastanawiając się, co będzie dalej.

       Najpierw na scenie pojawił się Robert Lubawy, aktor odgrywający postać Oskara – chłopca umierającego na białaczkę. Pisząc listy do Boga, starał się pogodzić ze swoim losem, światem i rodzicami. Po monologu, który nikogo na widowni nie pozostawił obojętnym, u jego boku stanęła Renata Spinek, tytułowa pani Róża, która wspierała chłopca i zastępowała mu jego rodziców, z którymi chłopiec nie mógł znaleźć wspólnego języka. Aktorzy bardzo dobrze wypadli w swoich rolach. Przedstawiona przez nich historia poruszyła widownię, o czym świadczyła całkowita cisza, która zapadła po spektaklu. Należy dodać, że był to spektakl dwóch aktorów – oprócz nich nikt inny nie pojawił się na scenie. Scenografia była bardzo uboga i składała się z łóżka szpitalnego, wieszaka i miotły. Mimo tego uczniowie nie mieli wrażenia, że czegoś na scenie brakuje.

       Po spektaklu rozległy się gromkie brawa. Aktorzy ukłonili się i zeszli ze sceny. Następnie salę zaczęli opuszczać uczniowie wraz z wychowawcami. Po odebraniu kurtek i przeliczeniu, wrócili do autokaru i wyruszyli w podróż powrotną. W autobusie kilka grup toczyło rozmowę o obejrzanym przedstawieniu, co świadczyło o tym, że wywarło ono spore wrażenie na gimnazjalistach. Do Pszczyny wrócili po godzinie 14.00.

       Spektakl „Oskar i pani Róża” wystawiony w Teatrze Nowym w Zabrzu bardzo mi się podobał. Myślę, że każdy z widzów był poruszony nie tylko przedstawioną historią, ale także tym nietypowym miejscem dla widzów znajdującym się tuż obok aktorów. Było to coś zupełnie niezwykłego i pozwoliło z innej perspektywy spojrzeć nie tylko na toczącą się historię, ale też na warsztat aktora, który musi w takich warunkach całkowicie wczuć się w swoją rolę i dobrze odegrać przedstawianą postać. Mam nadzieję, że takich wyjazdów będzie więcej.